Te groot risico

“Na mijn heupoperatie kreeg ik het advies van de fysiotherapeut weer te gaan fietsen. Dat deed ik altijd graag, maar ik durfde het niet meer. Ik vond het risico te groot. Toen heb ik contact opgenomen met Piet Augustinus van Fietsmaatjes. De eerste rit met hem was erg emotioneel voor mij. Ook omdat het zoveel herinneringen aan de fietstochten met mijn man losmaakte. Ik was voor het eerst sinds drie jaar weer eens heel dicht bij de zee. De tranen liepen over mijn wangen. Het deed veel met me.”

‍

Wind in je gezicht

“De eerste vier ritten was Piet Augustinus mijn fietspartner. Als coördinator wil hij je een beetje leren kennen, zodat hij de juiste vrijwilliger aan je kan koppelen. Mijn maatje werd Jos. Met hem fiets ik elke maandagmiddag twee uur. Zodra we wegfietsen voelt het al goed, ik vind het heerlijk de wind in mijn gezicht te voelen. Je leert elkaar goed kennen tijdens deze tochtjes. We genieten samen van de omgeving en de natuur. Het is meer dan fietsen of lichaamsbeweging alleen, het is het samenzijn dat het zo bijzonder maakt. We praten veel, maar er zijn ook momenten van stilte. Daar hou ik ook erg van en Jos geeft me die ruimte ook.”

‍

Samen fietsen

“Dankzij Fietsmaatjes kom ik nu weer op plekken waar ik lang niet geweest ben en waar ik vaak met mijn man kwam, zoals het sneeuwklokjesduin of het bos. Dat zijn plekken met herinneringen en dan komen de tranen ook vaak weer. Het fijne is dat ik tijdens zo’n fietstochtje mijn verhaal kwijt kan en herinneringen kan delen met iemand. Dat is zó fijn. Het zijn twee uurtjes in de week waar ik elke week naar uitkijk. Ik ben er erg blij mee. Samen fietsen is bijzonder, het is zoveel fijner dan alleen. Het is samen ontdekken, samen herinneringen uitwisselen en samen genieten. Ik droom er zelfs van, zo mooi vind ik het.”