Zestig euro in de week

“Op een gegeven moment trok ik het gewoon niet meer. We moesten rondkomen van zestig euro in de week. Dat is niet te doen als je drie opgroeiende kinderen hebt. Maar je rekeningen niet betalen is ook geen oplossing. Daarom heb ik bij de ISD aangeklopt. Wat was ik blij dat er hulp was en dat ik aanspraak kon maken op de Voedselbank Noordwijk. Ik schaamde me er ook niet voor, ik wilde alles nu eens goed aanpakken, ik ging ervoor.”

‍

Aandacht voor de kinderen

“Ik schrok me dood, de eerste keer dat ik mijn pakket kwam afhalen. Zovéél?! Het was niet echt een klein tasje met boodschappen maar een groot krat. Dat komt natuurlijk ook omdat we met z’n vieren zijn. Ik was onder de indruk, ook omdat er zo goed aan de kinderen gedacht werd. Zo zat er altijd wel wat lekkers voor ze bij en met Sinterklaas en Kerst kregen ze cadeautjes. De vrijwilligers die bij de Voedselbank werken zijn ook zulke lieve mensen. Ze zijn er niet alleen om voedselpakketten uit te delen, ze helpen je ook als je met vragen zit.”

‍

Een dappere stap

“Veel mensen denken dat het het einde van de wereld is als je bij de Voedselbank terechtkomt. Maar zo dramatisch is het echt niet. Het is juist een dappere stap. Maak gebruik van de hulp die je wordt aangeboden, ik heb ervaren dat je dan weer uit de problemen kunt komen. Ik heb drie jaar in de schuldsanering gezeten en gebruik gemaakt van de Voedselbank. Ik zag altijd eenlichtpunt en ben er goed uitgekomen. Nu ben ik schuldenvrij, heb ik een goede baan en een auto.”

‍

Rijk maar ook armoede

“Noordwijk mag dan vooral een rijk imago hebben, ik weet uit eigen ervaring dat er ook veel mensen zijn die in armoede leven en nauwelijks iets te eten hebben. Die breng ik wel eens eten of kleding. Ik maak geen gebruik meer van de Voedselbank, maar doneer nu zelf af en toe spullen. Ik heb, met hulp, weer iets van mijn leven gemaakt. Daar ben ik nog steeds dankbaar voor.”